“If there is anyone out there who still doubts that Ghana is a place where all things are possible; who still wonders if the dream of our founders is alive in our time; who still questions the power of our democracy, tonight is your answer.”
Atta Mills, president van Ghana
Zo zou de ‘acceptance speech’ van de nieuw verkozen president Atta Mills van Ghana deze week kunnen klinken. De democratische pendule zwaait heen en weer. Ook in het voetbal zou nu de macht wel weer kunnen gaan verschuiven.
De ogen van het continent waren weer gericht op Ghana. Na de African Cup of Nations in januari en februari 2008, waren het in december de presidentsverkiezingen die de aandacht opeiste. Na het debakel in Kenya, de catastrofe in Zimbabwe en de staatsgreep in Guinea was het voor Afrika meer dan tijd om vreedzame verkiezingen te laten zien. De voorkeur van het volk, respect voor de stembus, werkende democratie. Dat was hard nodig om de ontstane vlekken op het beeld van omhoogkruipend Afrika weg te poetsen.
Ghana, als eerste onafhankelijke oud-kolonie al vaker gezien als leidende natie, stelde niet teleur. De verkiezingen verliepen zonder grote problemen, op eentje na. De uitslag. De eerste ronde bracht geen vereiste meerderheid van meer dan vijftig procent. Voor de kandidaat uit de partij van de zittende president Kufuor was dat een teleurstelling. Voor de oppositie kandidaat, John Atta Mills, was dat goed nieuws. Het betekende een tweede ronde en die wist hij tot velers verrassing te winnen. Mills boog een achterstand van ongeveer 100.000 stemmen om tot een winst met net iets meer dan 40.000 stemmen, bij een opkomst van negen miljoen.
Van alle analyses die over de verkiezingen zijn verschenen werd het gevoel van het volk uitstekend verwoord op het forum van Ghanaweb. “In terms of democracy, it is not good for a country to have a demoractic party in power for more than 8 years.”
Op het eerste gezicht heeft deze verkiezing niet direct iets met voetbal te maken. Maar dat is natuurlijk maar schijn. De vorige democratische machtsovername vond plaats in 2000. President Rawlings maakte plaats voor oppositieleider Kufuor. De Accra Hearts of Oak waren in 2000 op de toppen van hun roem. Jaren achtereen landskampioen en zelfs Afrikaans kampioen, waarover ik eerder schreef. Prominente supporter van Hearts was destijds niemand minder dan Rawlings’ vice-president, jawel, John Atta Mills. Mills verloor van Kufuor in de verkiezingsstrijd om het presidentschap en bijna tegelijkertijd begon het voetbalevenwicht van Accra langzaam maar zeker te verschuiven naar de andere grote stad, Kumasi. Saillant is dat John Kufuor, Ghana’s president van 2000 tot deze week oud-voorzitter is van Kotoko.
Pres Kufuor in een video conferentie met de Black Stars
FC Kotoko staat al jarenlang symbool voor de dominante positie van de Asantes in Ghana. Illustratief is dat de Afrikaanse voetbalbond CAF, Kotoko op de derde plek zette van de continentale clubranglijst van de twintigste eeuw. In de laatste jaren heeft Kotoko meer grip gekregen op de nationale competie en presteert duidelijk beter dan Hearts in de Afrikaanse clubtoernooien. Kotoko is regerend kampioen en heeft in nationale titels nog altijd een voorsprong (van 21 tegen 19) op hun rivalen uit Accra.
De pendule van de macht slingert in Ghana dus heen en weer. De hoogste baas van het land zou wel eens kunnen terugverlangen naar de glorieuze tijden van de Accra Hearts of Oak. Kotoko is gewaarschuwd.
Eerder verschenen elders op internet
Blik op de Black Stars 